TAE KWON DO

Taekwondo Kore milli sporu ve ayni zamanda dünyanın en çok sporcusu olan bir dövüş sanatıdır.Uzakdoğu sporlarda sadece Japonya dan  judo ve Kore’den Taekwondo olimpik sporudur.
Taekwondo 3500 yıl geçmişine rağmen ikinci dünya savaşından sonra hızla gelişti ve organize olmaya başladı.
Taekwondo’yu başka sporlardan ayıran özelliği güçlü ayak teknikleri ve rakipten uzak kalmak şartı ile rakibi uzaklaştırmaktır.
Taekwondonun adı 3 kelimeden oluşmuştur:
태 (TAE): Dövüş ve ayakla kırmak anlamına geliyor.
권 (KWON): Dövüş ve elle kırmak anlamına geliyor.
도 (DO): Yol anlamına geliyor.
Taekwondo'da tecrübe ve ustalığı belirtmek üzere, diğer pekçok Uzakdoğu kökenli savaş sanatında olduğu gibi, elbisenin üzerine bağlanan kuşaklar kullanılır. Bu kuşaklar sırayla; beyaz, sarı, yeşil, mavi, kırmızı, siyah renklerdedir. Derecelendirmeyi kolaylaştırmak için, her iki kuşağın arasında bir de ara kuşak bulunur ve bu kuşak, öncesindeki ve sonrasındaki kuşakların rengiyle anılır; sarı-yeşil kuşak, kırmızı-siyah kuşak gibi. 4 ayda 1 kuşak sınavı yapılır, başarılı olanlar bir üst kuşağa geçerler. Başarıya göre ara kuşakları atlayarak yükselmek de mümkündür.
Siyah kuşak en üst kuşaktır. Fakat siyah kuşağın da dereceleri bulunmaktadır. Bunlar, 1.Dan, 2.Dan, 3.Dan, 4.Dan, 5.Dan, 6.Dan, 7.Dan, 8.Dan ve 9.Dan'dır. Her Dan derecesi arasında belli bir bekleme süresi vardır. Bu süre Dan derecesi kadar yıldır. Örneğin, 4.Dan olan birisi 5.Dan'a geçmek için 4 sene beklemek ve ardından bir imtihana girmek zorundadır.
Bir sporcunun siyah kuşak olabilmesi için 16 yaşından gün alması gerekmektedir. Yaşı tutmuyorsa siyah kuşak yerine Pum kuşak alabilir. Pum kuşağın dereceleri ise 1.Pum, 2.Pum ve 3.Pum'dur.
Taekwondo’da 3 çeşit yarışma vardır:
1-    Gyorugi : Müsabaka anlamına geliyor ve bir Taekwondocu , tekniğini ve bilgisini rakibe karşı, içinde kin duygusu bulundurmadan ölçmesidir.
Taekwondo müsabakaları dövüş sporların arasında en güvenlisi denilebilir, zira müsabaka zamanında sporcular koruyucularla donatılmış oluyorlar.
Kullanılması şart olan bu koruyucular:
a)    Kask veya baş koruyucu
b)    Dişlik
c)    Self guard: Vücut koruyucu
d)    Kol koruyucu
e)    Eldiven
f)    Nanshim: veya Kogi (Kasık koruyucu)
g)    Kaval koruyucu 

2-    Poomse: Beceriler üzerine odaklanmış modeller kalıplar oluşturarak, beceri ve hareketlerin geliştirilmesini sağlayan standardize edilmiş kalıp hareketlerdir.Her Taekwondocu bu standart hareketleri takip ederek ve uygulayarak daha zor becerileri yapma yeteneği kazanabilir Hayalî olarak yapılan hücum ve savunma tekniklerinin toplamıdır. Barış zamanlarında da savaşma tekniklerinin çalışılması gereği esasına dayanır. Bütün hareketler ve teknikler, bir rakip olmadan uygulanabilir. Rakipler zihinde canlandırarak uygulanır.

3-    Hanmadang: Genel Taekwondo anlamına gelen bir terimdir ve Hanmadang’da amaç genel becere yarışmasıdır.
Bu genel becereler:
A)    Kiyokpa : Sert cisimleri kırmak anlamına gelir ve sporcu bir noktaya konsantre olup iyi nefes alarak ve belli bir hıza sahip olduktan sonra vücudunun sert kısımları ile (yumruk, ayaküstü, kaval, kol, dirsek, diz ve kafa) sert cisimleri kırması lazım.
B)    Hosinsul (Kendini Savunma): Bütün teknikleri kullanarak kendini rakibe karşı savunmadır. Bu nedenle "hosinsul"da olduğu gibi tek başına uygulanamaz. Bu esas için tekvandocunun karşısında, ne yapması ve ne yapmaması gerektiğini görebileceği bir rakip olmalıdır.
C)    Yaratıcı poomse : Yani standart kalıpların dışına çıkıp, hayal ve yeteneğini kullanarak kendi poomsesını icat ve icra etmenin anlamına gelir.

 

رفتم و شد

رفتم و شد!

با کراوات به ديدار خدا رفتم و شد
بر خلاف جهت اهل ريا رفتم و شد

ريش خود را ز ادب صاف نمودم با تيغ
همچنان آينه با صدق و صفا رفتم و شد

با بوي ادکلني گشت معطر بدنم
عطر بر خود زدم و غالبه سا رفتم و شد

حمد را خواندم و آن مد"ولاالضالين"را
ننمودم ز ته حلق ادا رفتم و شد

يکلام از قاسم و جبار نگفتم سخنی
گفتم ای مايه هر مهر و وفا رفتم و شد

همچو موسی نه عصا داشتم و نه نعلين
سرخوش و بی خبر و بی سرو پا رفتم و شد

"لن ترانی"نشنيدم ز خداوند چو او
"ارنی" گفتم و او گفت "رثا" رفتم و شد

مدعی گفت چرا رفتی و چون رفتی و کی؟
من دلباخته بی چون و چرا رفتم وشد

تو تنت پيش خدا روز و شبان خم شد و راست
من خدا گفتم و او گفت بيا رفتم و شد

مسجد و دير و خرابات به دادم نرسيد
فارغ از کشمکش اين دو سه تا رفتم و شد

خانقاهم فلک آبی بی سقف و ستون
پير من آنکه مرا داد ندا رفتم و شد

گفتم ای دل به خدا هست خدا هادی تو
تا بدينسان شدم از خلق رها رفتم و شد

بررسی تقویم هجری شمسی

TÜRKÇE	معنی	نام	ماهها	ردیف
KOÇ	بره	حمل	فروردین	1
BOĞA	گاو	ثور	اردیبهشت	2
İKİZLER	دوپیکر	جوزا	خرداد	3
YENGEÇ	خرچنگ	سرطان	تیر	4
ASLAN	شیر	اسد	مرداد	5
BAŞAK	خوشه	سنبله	شهریور	6
TERAZI	ترازو	میزان	مهر	7
AKREP	کژدم	عقرب	آبان	8
YAY	کمان ، کماندار	قوس	آذر	9
OĞLAK	بزغاله	جدی	دی	10
KOVA	آب دهنده،آبکش،سطل	دلو	بهمن	11
BALIK	ماهی	حوت	اسفند	12

همه‌چیز درمورد تقویم هجری شمسی

دانش > نجوم  - تقویمی که امروز از آن استفاده می‌کنیم، جزو دقیق‌ترین گاهشماری‌های جهان است. این تقویم که 125 سال (و نه 1388 سال) بیشتر عمر ندارد، در طول عمر خود فراز و نشیب‌های فراوانی را پشت سر گذاشته است.

تقویم هجری شمسی را نخستین بار عبدالغفارخان نجم‌الدوله استخراج کرد. او عبارت 1264 شمسی را در حاشیه تقویم سال 807 جلالی مطابق 3-1302 هجری قمری ذکر کرد و از آن تاریخ به بعد، تقویمی را در ایران رایج کرد که اساس آن شمسی و مبداء آن هجرت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) از مکّه مکرمه به مدینه منوره باشد. البته تقویمی که او نوشت، به تقویم هجری شمسی برجی معروف است که اصول آن به قرار زیر است:

• مبداء آن، اول فروردین ماه سال شمسی هجرت پیامبر اسلام از مکّه مکرمه به مدینه منوره است که 119 روز قبل از اول محرم سال اول هجری قمری و مطابق با روز جمعه 19 مارس 622 میلادی است.

• لحظه تحویل سال مقارن با عبور مرکز خورشید از نقطه اعتدال بهاری است، وقتی‌که خورشید از نیم‌کره جنوبی وارد نیمکره شمالی آسمان می‌شود. این لحظه که اول برج حمل نامیده می‌شود، نوروز نامیده می‌شود و همیشه ‌بر روز اول بهار منطبق است.

• سال هجری شمسی برجی از نوع سال شمسی حقیقی است، یعنی مدت زمان دو عبور متوالی مرکز خورشید از نقطه اعتدال بهاری. مدت متوسط آن 365 شبانه‌روز و 5 ساعت و 48 دقیقه و 2/45 ثانیه اندازه‌گیری شده؛ اما مدت سال شمسی حقیقی ثابت نیست و بر اثر تغییر تعدادی از پارامترهای نجومی، تغییر می‌کند.

مدت سال شمسی حقیقی در دوره‌ای50 ساله (1385-1335هـ.ش ) بین 365 شبانه‌روز و 5 ساعت و 42 دقیقه تا 365 شبانه‌روز و 6 ساعت و 4 دقیقه در تغییر بوده است. توجه داشته باشید این مقدار متفاوت با سال نجومی است که زمین یک دور کامل به دور خورشید می‌گردد و مقدار آن 365.2564 شبانه‌روز معادل 365 شبانه‌روز و 6 ساعت و 9 دقیقه و 10 ثانیه است.

• این تقویم شامل دوازده ماه حقیقی به نام« بُرج » است که به نام 12 صورت‌فلکی قدیمی منطقه‌البروج که خورشید هر سال از آن‌ها عبور می‌کند، نام‌گذاری شده است. از حدود 20 قرن قبل از آن، منجمان دایره‌البروج را به 12 برج مساوی قرارداری تقسیم کرده بودند که اغلب متفاوت از آن صورت‌فلکی‌ای است که خورشید در آن به سر می‌برد.

ضمن آن‌که به دلیل حرکت تقدیمی زمین، محور زمین هر 25800 سال یک بار در آسمان دور می‌زند و برج‌ها در این بازه زمانی یک دور کامل روی تمام صورت‌های فلکی گردش می‌کنند (همین حرکت موجب تفاوت بین سال شمسی حقیقی و سال نجومی است).

 از سوی دیگر، به دلیل حرکت ظاهری غیریکنواخت مرکز خورشید در آسمان، طول هر برج از 29 تا 32 روز متفاوت بود و همانند ماه قمری، گاه پیش می‌آمد که طول یک برج از سالی به سال دیگر تغییر کند. هر 4 یا 5 سال یک‌بار نیز مجموع طول سال به 366 شبانه‌روز می‌رسید و به اصطلاح، سال کبیسه می‌شد.تقویم هجری شمسی برجی در آغاز رسمی نبود و تنها در تقویم‌های قدیمی و در امور گمرکات و مالیّه ایران مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ تا آن‌که در سال 1328 هجری قمری / 1288 هجری شمسی، میرزا عبدلحسین‌خان شیبانی وحیدالملک، نماینده تهران در مجلس شورای ملّی، طرحی با موضوع قید تاریخ کلیه معاملات و مبادلات مشترکه عمومی را از تاریخ قمری به هجری شمسی برجی پیشنهاد کرد. این پیشنهاد در دوره دوم مجلس شورای ملی ایران در ماده 3 قانون محاسبات عمومی، مصوّب 21 صفر 1329 / 2 حوت 1289 پذیرفته شد و تقویم هجری شمسی بُرجی به عنوان مقیاس رسمی زمان در محاسبات دولتی تصویب شد.

تقویم هجری شمسی
در اواخر سال 1303 هجری شمسی بُرجی، جمعی از نمایندگاه دوره پنجم مجلس شورای ملی ایران، طرحی را پیشنهاد کردند که نام برج‌های عربی متداول در تقویم بُرجی به نام‌های فارسی تبدیل شود و نام سال‌ها در دوره دوازده‌حیوانی رایج نیز متروک شود. پس از بحث‌های فراوان، بالاخره در جلسه 148 مجلس شورای ملی ایران در شب سه‌شنبه 11 فروردین 1304، قانون تبدیل بروج به ماه‌های فارسی از نوروز 1304 شمسی به تصویب رسید و تقویم هجری شمسی به عنوان تقویم رسمی کشور پذیرفته شد.

تقویم هجری شمسی که تا امروز تقویم رسمی کشور است، به‌غیر از نام و طول هر ماه همانند تقویم هجری شمسی بُرجی است. نام ماه‌های تقویم هجری شمسی ریشه اوستایی دارند و از القاب اهورامزدا یا اسامی فرشتگان انتخاب شده است.

تقویم هجری شمسی از لحاظ نجومی و طبیعی، از بهترین و دقیق‌ترین تقویم‌های جهان محسوب می‌شود. برخی از دلایل برتری این تقویم به ترتیب زیر است:

• مدت سال شمسی، نوروز و کبیسه‌های تقویم هجری شمسی دقیقا بر مبنای محاسبات نجومی تعیین می‌شود. تقویم هجری شمسی، تنها تقویم متداول در جهان است که علاوه بر کبیسه‌های چهارساله، کبیسه پنج ساله نیز دارد. وجود کبیسه‌های پنج ساله، باعث انطباق دایمی و دقیق‌تر تقویم هجری شمسی با فصول طبیعی می‌شود.

• تعداد روزهای ماه‌های تقویم هجری شمسی مبنای نجومی و طبیعی دارد. به عبارت دقیق‌تر، تعداد روزهای ماه‌ها با مدت حرکت ظاهری غیربکنواخت مرکز خورشید روی دایره‌البروج هماهنگی کامل دارد.

• آغاز سال تقویم هجری شمسی، با سالگرد تولد بهار و آغاز شکوفایی دوباره طبیعت شروع می‌شود.

علیاتو

علیاتو یک از مناطق سرسبز جاغوری که در تابستان دارای هوای بسیار معتدل و در زمستان سرد می باشد این منطقه دارای ده ها چشمه سار های طبعی است که از دامنه های کوهای آن فواران می کند بیشتر از آب های آن برای زراعت و آبیاری استفاده میگردد .

از نظر جغرافیایی:

علیاتو در قسمت شمال شرقی مرکز جاغوری به فاصله حدودا 20 کلومتری آن واقع است . که خود علیاتو از نظر موقعیت جغرافیایی و حدودات آن چنین است :

از طرف شرقی آن به سلسله کوه های که مربوط ولسوالی قرباغ است متصل می باشد و قسمتا به کوتل و کوه های باریک پیوسته می گردد. و از طرف غرب به سلسله کوهای معروف به کوهای یخ آب و چهارگاه که بلندترین کوه های جاغوری است پیوستگی دارد. و از طرف شمال به سلسله کوه های شغله و از طرف جنوب به کوتل معروف به ریگ گردن پیوسته است. کوه های آن سرسبز و دارای علف های خودرو بوده که مردم از آن برای حیوانات شان استفاده می کنند .

از طرف دیگر : علیاتو متشکل از قریه های مختلف است که به نامهای مخصوص به خود یاد می گردد از جمله آن جاها که نسبتا بزرگ و وسیع است منطقهء طورمی، زیتون، تمقول و میانه و پایتنگی است که چندین قریه بزرگ وکوچک را در خود جای داده است .

از نظر جمعیت و ملا بستی :

علیاتو درای هفت ملا بستی کوچک و بزرگ است که از نظر خانوار حدودا شش صد خانوار را در خود جای داده است . اگر میانگین هر خانوار را شش نفر به حساب بیاوریم حدودا چهار هزار نفوس می گردند .

مردم علیاتو از چند ملیت و نژاد تشکیل شده است که اکثریت مردم آن به نام ندام یاد می گردد که ندام از نظر اینکه دو فرزندش در علیاتو مستقر شده بوده بنام بابه کمال و نیک نام یاد می گردد . باقی ملیت ها از مردم خدایداد و بعضا سیدها که بنام اخوند خیل و سادات حیدری نام برده می شود از ملیتهای چند قلندر و غیره نیز در علیاتو ساکن اند که قابل توجه نمی باشند .

راه های مواصلاتی

در علیاتو یک شاه راه عمومی و دو راه فرعی وجود دارد . شاهراه علیاتو به تمام نقاط کشور و بالخصوص صفحات مرکزی افغانستان وصل است و از قسمت جنوبی این شاهراه به مرکز جاغوری و گیلان و غزنی و قندهار، هرات و غیره نیز وصل می گردد. علیاتو داری دو راه فرعی نیز می باشد یکی به باریک منتهی شده و دیگری بطرف تکالغو امتداد پیدا می کند این راه فرعی نیز علیاتو راه به شاهراه های عمومی وصل می کند

.

از نظر فرهنگی :

علیاتو دارای یک لیسه ذکور و یک لیسهء نسوان می باشد که قریه شغله نیز در این دو لیسه اشتراک دارند و تعداد داخله صنوف هر دو لیسه طبق آمارها حدودا 1400 متعلم دارد . هر دو لیسه در منطقه دشت طورمی واقع است که در قسمت شمال علیاتو قرار دارد

.

از نظر اقتصادی ومنابع درامدی آن :

بازار عمومی آن در وسط علیاتو واقع است . مردم علیاتو نسبت به جاهای دیگر ولسوالی جاغوری پس مانده است و نه بازار قابل توجه دارند ونه سرمایه گزاری خوبی در میان آن دیده نمی شود . اما مردم آن زحمت کش وکارگر اند که بیش تر به کارهای زمین داری مشغول هستند.
در زیر چند عکس زیبا از علیاتو را مشاهده  می کنید :

سرزمین پدریم هر زمان آباد و سرسبز باش